Laten we het erover hebben.
Emotionele armoede.
Tijd om je shit eens op te ruimen, vind je niet?
Mijn jongste dochter heeft er een woord voor, gevoelig als ze is, “emotioneel geconstipeerd” noemt zij het. Oké, ik heb haar opgevoed, en was toen zij klein was al erg bezig met emotionele verzorging. Zo heb ik haar bijvoorbeeld naar de kleuterschool gebracht met de belofte: “ik laat je niet alleen achter als je dat eng vindt”. En dat deed ik dus ook niet, 19 jaar geleden was dat best een ding. De juf vond het maar vreemd, geen enkele ouder deed dit. Maar ik wel en ik bleef bij haar en in de klas. Totdat het niet meer mocht van de juf. Toen bleef ik haar beloven dat ik haar niet achter zou laten als dat haar angstig maakte. Ik hield mijn woord, en zo gingen we elke dag samen naar school, en vaak ook samen weer naar huis, omdat op school blijven nog te spannend was. Het was hoogst ongebruikelijk, maar het gaf haar vertrouwen dat ik haar gevoelens serieus nam. Ik was toen zelf in die tijd midden in mijn eigen emotionele proces en kón haar gewoonweg niet in angst achterlaten. Omdat haar brein nog niet volledig ontwikkeld was en ze de tijd zonder mama niet kon overzien. Ik vond het spannend het zo te doen, want veel mensen verklaarden mij voor gek en vonden het belachelijk wat ik deed. We hebben het er nu nog wel eens over, hoe dat voor ons beiden was. Overigens reist deze dochter nu in haar eentje de wereld over, en ben ik natuurlijk niet altijd zo’n afgestemde ouder geweest. Maar op dat vlak wist ik heel duidelijk: “ik ga mijn woord houden, wat de wereld er ook van vindt”.
Nu zijn we dus ruim twintig jaar verder en is er zoveel meer bekend over hoe ons zenuwstelsel werkt. We hebben de polyvagaal theorie, er zijn vele boeken verschenen over de werking van ons zenuwstelsel en iedereen is wel een beetje trauma geinformeerd. Het feit is dat ons ontwikkelende brein beschikt over survivalinstincten die geactiveerd worden zonder dat we dat bewust beseffen. Dat moet ook wel als je heel jong bent en zeker als je nog niet beschikt over taalvermogen. Nu we volwassen zijn worden deze survival instincten nog altijd geactiveerd. Dus ofwel we gaan (onbewust) vechten of vluchten, ofwel bevriezen we of gaan we in ‘collaps’ (instorting). Dit kan je in je dagelijks leven merken als je gestressed of depressief bent.
Ik ben zelf zeker al twintig jaar bezig deze mechanismen in mijzelf te onderzoeken, te doorvoelen én te helen. Dat is ook de basis van mijn werk, ook toen ik nog ayurveda massages gaf noemde ik mijn diensten al ‘bewustzijn in aanraking’. Ik ben altijd op zoek naar de onderliggende structuren in onszelf. Dus wát gebeurt er nou precies? Waarom is een tantra massage nu zó fijn en genezend? “Waarom kom ik deze sessie tóch niet uit mijn hoofd, ondanks dat ik hier kom om te ontspannen”, is iets wat mijn cliënten wel eens benoemen. Het zijn de onbewuste structuren in ons, die ook diep in onze genen zitten en samenhangen met alles wat in ons onderbewuste leeft. De ijsberg die het meest onder water zit, je kent die vast wel.
Het is met een tantrapraktijk best lastig om jezelf te profileren. Omdat het woord tantra ook zo geassocieerd wordt met een ‘feel good’ ervaring. “Ik wil gewoon lekker ontspannen en verder geen gezeur”, die boodschap krijg ik wel eens, al dan niet duidelijk uitgesproken. En wat zegt dat dan eigenlijk? “Ik wil me vooral ontspannen en goed voelen”, of “ik wil het gevoel hebben dat ik zweef”, “ik wil uit mijn hoofd”, “ik wil alles vergeten”, “ik ben zo onrustig en ik weet niet waar het van komt, maar als ik bij jou ben krijg ik weer rust”. Of, “ik maak me niet zo heel druk, ik ben eigenlijk heel gelukkig”. Wanneer deze boodschap mondeling wordt uitgesproken, maar ik krijg er een heel ander gevoel bij word ik altijd nieuwsgierig. Wat is hier aan de hand? Ik voel dan in mijn eigen lichaam, die ik als scanner gebruik, dat er een reactie komt. Dat is dan een reden voor mij om door te vragen, of te benoemen wat ik voel. En zo komen we dan vaak dieper bij de kern waar het echt om gaat. Waarna we er daarna lichamelijk mee aan de slag gaan en we samen kunnen kijken naar de delen die zo om aandacht vragen. Dan is ‘zweven’ misschien eerder dissociëren, waarvan je dacht dat dit ‘goed en ontspannend’ is, maar eigenlijk een beetje weggaan is van de realiteit. En diep ontspannen kan ook een wegdrijven zijn, een onbewuste strategie om er niet helemaal bij te hoeven zijn, maar die zo bekend voelt.
Ik probeer iedereen hier zo goed als mogelijk in te begeleiden en te zien wat er is. Nu, met mijn recente training Sexuality in Connection waarbij ik ook goed begrijp op welke leeftijden we kunnen zijn blijven ‘hangen’ werkt dit diep door. En dan kunnen de tantra bodywork technieken die ik geleerd heb én doorgeef hun werk doen. Zonder dit begrip ervan ‘weet’ je onvoldoende wat je aan het doen bent. Om deze reden ben ik ook eerder een schaduwwerker dan een lichtwerker. We moeten diep in de donkerte durven en willen kijken wat daar is, dan gaat er vanzelf licht schijnen. Dan vinden we onze bodem terug en kunnen we wortelen in de aarde en ons weer aansluiten bij onze voorouders.
Nou, als je nog steeds hier leest, dán is mijn nieuwe reeks misschien wel iets voor jou? Ik ga in september starten met Tantra in verbinding, mét aandacht voor het emotionele veld.
We gaan in een vaste groep in acht avonden samen op reis. Je zult veel herkennen van mijn tantrische aanpak én we maken tijd en ruimte om in de veiligheid samen de diepte in de te duiken. Ik zie jouw inschrijving met belangstelling tegemoet.
